سلام بر دوستان خوبم
سلام و تبریک عید بزرگ قربان و پیشاپیش عید غدیر و هم چنین تبریک سال نو میلادی به هموطنان مسیحی
امروز اولین روز سال جدید میلادیه و من امروز می خواهم آغازی بر پایان وبلاگم داشته باشم . آغازی برای اتمام نوشتن و زمانی برای مطالعه .
من همیشه گفتم که خودمانی حرف بزنید و ساده صحبت کردن را تمرین کنید اما امروز نمی دانم کمی دلم گرفته ، کمی احساس ( چیزی که از ابتدا دنبالش بودم ) در وجودم سنگینی می کند . در حای که دستانم رمقی برای نوشتن ندارند ، در حالی که .... بگذریم من امروز کار وبلاگ را شاید برای مدت یکسال و شاید برای همیشه به تاریخ می فرستم اما بنا به قول هایی که داده بودم بازم مخلص تمام بچه های گل ایرونی هستم و مشکلات رو از هر جهتی که بتونم سعی می کنم حل کنم . اگه یادتون باشه اولین پست من با عنوان آغازی بی پایان بود و امروز می نویسم آغازی بر پایان
اما آخرین یادگاری من :
احساس ، امید زندگی ، امید راه زندگی و راه شیوه زندگی است پس با احساس زندگی کنید تا جان بگیرد جانتان
و تا آینه ای نامعلوم
درود و دوصد بدرود